a time to be so small

trochę temu myślałam, że nic się nie wydarzy i spokojnie minie czas pozostały do koncertu, potem po belgardzie było mi wszystko jedno w jakim będzie stanie, chciałam tylko ją zobaczyć, zawsze mocno jej kibicowałam, kiedy wszyscy rzucali mięsem, że ćpunka, alkoholiczka i chujwieco, nawet kiedy odwołano koncert miałam nadzieję, że będzie może jakiś inny w późniejszym terminie, że wszystko będzie dobrze wszystko się ułoży. a dzisiaj kiedy do mnie to dotarło, ta śmierć, czuję się trochę muzyczną sierotą, trochę inaczej sobie wyobrażałam ten dzień, trochę kiedy indziej, trochę jakoś tak mniej dramatycznie i bez łez trochę jak nieuniknione, ale w odpowiednim, odpowiedniejszym czasie. 

nie mogę słuchać jej głosu zupełnie, przypomina mi się wszystko co już nieistniejące.

i mam gdzieś wszystko co ktoś o mnie i/lub o tej sytuacji myśli, że coś piszę, czy czegoś nie piszę, że wszyscy się teraz rzucili na muzykę amy i kondolencje i ripy i że się zdarzyła większa tragedia i wszystko nie obchodzi mnie to. jestem smutna.

dziękuję za nocną wódkę, nie wyobrażałam sobie wtedy zaśnięcia zupełnie.